نقش گله مادر در تولید تخم مرغ مناسب جوجه کشی

نقش گله مادر در تولید تخم مرغ مناسب جوجه کشی

ابتدا باید بررسی شود که تاثیر مرغ و خروس در خصوص میزان تخم گذاری و نطفه دار بودن تخم ها تا چه حد است. در وهله اول باید تخم مرغ ها از والدین سالمی تولید شوند که این موضوع به نژاد و شرایط پرورش گله ها بستگی دارد. برخی از این شرایط عبارتند از

به نژاد و شرایط پرورشی بستگی دارد البته این مهم است که بدانیم به دست آوردن باروری صد درصد حتی در بهترین شرایط پرورش بستگی دارد. البته این مهم است که بدانیم به دست آوردن باروری صد درصد حتی در بهترین شرایط کاری بسیار سخت و تقریبا غیر ممکن است

مرغ و خروس در حین جفت گیری آرام باشند و نشانه هایی از نا آرامی و تشویق و آشفته بودن در آنها مشاهده نشود. به عبارت دیگر مرغ ها و خروس ها باید با همدیگر سازگار باشند گله خوب تغذیه شود که در این مورد باید جیره غذایی مرغان مادر مورد توجه قرار گیرد.

والدین ارتباط خویشاوندی نداشته باشند زیرا ارتباط خویشاوندی مرغ ها و خروس ها درصد جوجه درآوری و هچ جوجه های سالم را کاهش می دهد. بنابراین نداشتن ارتباط خویشاوندی والدین سبب افزایش درصد جوجه درآوری و تولید جوجه های سالم می شود

تمامی موارد ذکر شده برای افزایش درصد باروری تخم مرغ است زیرا اگر یک تخم مرغ بارور نباشد جنین ندارد پس قابل هچ نیست. بنابراین توانایی هچ هرگز نمی تواند بهتر از باروری باشد

باروری تحت تأثیر هر دو جنس نر و ماده (خروس و مرغ) است و با افزایش سن هر دو پرنده (مرغ و خروس) کاهش مییابد. باروری تحت شرایط و وضعیت تولید مثل مرغ و خروس (میزان تخم و تولید منی) و نیز علاقه و توانایی جفت گیری مرغ و خروس است. میزان باروری گله مادر در شروع تخم گذاری (بین ۲۳ تا ۲۴ هفتگی) ۶۵ تا ۷۵ درصد است و در سن ۳۵ تا ۳۷ هفتگی در پیک” یا اوج تخم گذاری ۹۵ تا ۹۸ درصد است.

میزان باروری بین سنین ۴۰ تا ۴۵ هفتگی در گله کاهش مییابد و هرچه پرندگان پیرتر شوند، کاهش باروری سریع تر می شود. با افزایش سن خروس، فعالیت های جفتگیری و کیفیت اسپرم ها نیز کاهش مییابد، و این امر به افزایش مرگ زودرس جنین در نیمه دوم سیکل تولید مثل منجر می شود. در مرگهای زودرسی اغلب تخم مرغها به شکل تخم مرغ شفاف روشن دیده می شوند که ممکن است به طور غلط با ناباروری (بی نطفه بودن) اشتباه شود.

با توجه به این که اسپرم خروس بعد از جفت گیری در بدن مرغ ذخیره می شود، این باور وجود دارد که آزادسازی اسپرم از لوله های ذخیره اسپرم در مرغ از سن ۴۰ هفتگی به بعد سریع تر انجام میگیرد که این امر منجر به کاهش و اتمام سریع ذخیره اسپرم می شود و در نتیجه به تکرار بیشتر جفت گیری برای نگهداری درصد بالای باروری نیاز است.

مدیریت پرورش خروس

اگرچه خروس ها از نظر تعداد، سهم کمتری از گله را دارند، از جهت ارزش ژنتیکی معادل ۵۰ درصد ارزش ژنتیکی جوجه های حاصل را تشکیل می دهند؛ بنابراین پرورش مرغ و خروس از نظر اهمیت یک سان خواهد بود. جوجه خروس ها یا به صورت مخلوط با جوجه مرغها پرورش داده می شوند یا به صورت مجزا مراحل رشد را پشت سر میگذارند و بعد با نیمچه ها مخلوط می شوند.

مهمترین مشکل پرورش مخلوط دو جنس این است که روند رشد و نمو و توانایی رقابت مرغ و خروس برای خوراک متفاوت است و از آن جا که مقدار و نوع خوراک اغلب براساس میزان نیاز نیمچهها تنظیم می شود، کنترل روند وزن گیری و یکنواختی گله مشکل خواهد شد؛ در واقع حداکثر عملکرد بالقوه به دست نمی آید. در این شرایط جوجه خروسها در انتهای دوره پرورش، وزنی سبک تر از وزن استاندارد خواهند داشت.

لذا روش پرورش جدای مرغ و خروس تا مرح مخلوط سازی برای جفت گیری (که در نژادهای گوشتی و تخم گذار متفاوت است) باید به طور مجزا پرورش یابند. چنانچه به دلایل مدیریتی ناچار به مخلوط کردن زودهنگام مرغ و خروس باشیم، این کار را نباید زودتر از ۶ هفتگی انجام داد. درواقع توصیه شده است که در هفته های اول پرورش، جوجه مرغ ها و خروسها به صورت مجزا پرورش یابند. این فرصست علاوه بر ایجاد امکان تغذیه دقیق براساس احتیاجات هر جنس، تنش ناشی از قطع ناخن انگشت پا و تاج را در خروس ها تخفیف خواهد داد.

---