نوک زنی به پر در پرندگان زینتی

نوک زنی به پر در پرندگان زینتی

تشخیص

اخذ تاریخچه کامل شامل مدت و میزان پیشرفت نوک زنی به پر، نواحی ریزش پر و هرگونه درمان انجام شده باید انجام شود. انجام معاینه فیزیکی کامل توصیه می شود. اخذ خون برای انجام آزمایش شمارش سلول های خونی، آنالیز بیوشیمیایی پلاسما و الکتروفورز پروتئینهای پلاسما برای تشخیص وجود بیماری های زمینه ای انجام می شود.

تست های تشخیصی لازم برای حذف احتمال بیماریهای عفونی مثل کلامیدیوفیلا، ویروس پر و منقار طوطی سانان و پولیوما ویروس انجام گردند. سطح خونی فلزات سنگین اندازه گیری شود.

نمونهٔ تراشه های پوستی و پر برای حذف احتمال انگل های خارجی گرفته می شود. گسترش لام از مدفوع، شناورسازی مدفوع و رنگ آمیزی گرم مدفوع آزمایش های دیگر روش های تشخیصی هستند. بیوپسی از پوست برای بررسی بافت شناسی و کشت گرفته میشود.

برای بررسی بیماری های عمومی از کل بدن رادیوگرافی انجام می شود. انجام لاپاروسکوپی برای بررسی بیماریهای متابولیک مد نظر قرار گیرند و طبیعی بودن فعالیت تولید مثلی پرنده معاینه شود. نمونه بیوپسی از اندام های غیر طبیعی در صورت نیاز اخذ شود.

درمان

باید هر گونه بیماری موجود تشخیص و درمان گردد. برای درمان ژیاردیازیس در طوطی خاکستری استرالیا که از خارش و نوک زنی به پر رنج میبرند، مترونیدازول (mg/kg ۵۰-۶۰ هر ۱۲ ساعت خوراکی به مدت ۱۰-۷ روز) تجویز گردد.

حتی اگر آزمایش مدفوع منفی باشد، از آنجائی که این ارگانیسم به طور تناوبی دفع می شود درمان فوق انجام می شود. بسیاری از طوطی های خاکستری استرالیای مبتلا به نوک زنی به پر، بدون در نظر گرفتن علت آن، با این درمان بهبودی حاصل می نمایند.

علت این نتیجه مثبت معلوم نیست. سایر گونه ها به ندرت نسبت به این درمان پاسخ می دهند. در صورت وجود خارش، آنتیهیستامین ها میتوانند مؤثر واقع شوند. بدین منظور هیدروکسی زین هیدروکلراید با دز mg/kg ۲ خوراکی هر روز دوبار تجویز می شود.

بعضی از پرندگان با این درمان حالت خواب آلودگی و کسل پیدا می کنند. هر گونه کمبود تغذیه ای باید اصلاح گردد. در صورت وجود احتمال وارد آمدن آسیب توسط خود پرنده برای جلوگیری از کندن پر، از وسایل مقیدسازی فیزیکی مثل گردن بند الیزابت یا لوله گردنی استفاده گردد.

پرنده هایی که تا حد کندن پوست و بافت های زیرین خودخواری دارند تا زمان درمان بیماری زمینه ای نیازمند مقیدسازی موقت هستند، استفاده از گردنبند مقیدسازی به تنهایی راه درمان نوک زنی به پر نیست و سبب استرس زیاد در پرنده می شود. اگر گردنبند برای مقیدسازی پرنده ضروری است، پرنده ۴۸۲۴ ساعت بستری گردد و در صورت نیاز مراقبت های حمایتی لازم انجام شود. با الصاق گردنبند بعضی از پرنده ها کسل شده و از خوردن و آشامیدن خودداری می کنند.

پرنده در محلی قرار داده شود که احتمال گیر کردن گردنبند به اشیاء و اجسام نباشد. در صورت گیر کردن گردنبند الیزابت پرنده ها دچار آسیب جدی یا خفگی خواهند شد. در صورت امکان از گردنبندهای تجاری مخصوص استفاده کنید. اگر پرهای جدید توسط پرنده آراسته و تیمار نشوند، این پرها به صورت طبیعی از غلاف کراتینی خود خارج نمی شوند. استفاده طولانی مدت از گردنبند مانع از خودآرایی و خود تیماری پرنده میشود.

برای جلوگیری از پرخواری و نوک زنی از اسپرهای موضعی، داروهای دست ساز و آزاد استفاده نکنید (مثلاً محلول های دارای طعم تلخ). پرندگان نسبت به پرهایشان بسیار حساس و وسواسی هستند و استفاده از این مواد و ترکیبات نوک زنی را بدتر می کند.

نکتهٔ کلیدی قبل از تشخیص نوک زنی روانی به پر سعی کنید احتمال هر گونه بیماری زمینهای که عامل نوک زنی است، حذف نمائید. نوک زنی به پر گاهی اوقات می تواند تنها و مهمترین علامت یک بیماری جدی باشد. برای حذف احتمال بیماری های سیستمیک، ارزیابی های تشخیصی کامل از جمله آزمایش شمارش سلولهای خونی، آنالیز بیوشیمیایی پلاسما، آزمایش مدفوع برای پیدا کردن انگل و میکروفلور، رادیوگرافی از کل بدن، بررسی بیماریهای عفونی، بیوپسی پوست و لاپاروسکوپی اکتشافی ممکن است همگی لازم باشند.

علتهای رفتاری یا روانی نوک زنی به پرها طوطی سانان بسیار باهوش و گروه دوست بوده و حیوانات اجتماعی هستند. بر خلاف سگ و گربه، امکان اصلاح نژاد آنها از نظر رفتارهای اهلی در طول چند قرن وجود نداشته است. در عوضی، اکثر طوطیهای پرورشی امروزی چند نسل با اجداد وحشی خود فاصله دارند.

در بند شدن و نگهداری پرنده در قفس امکان فعالیت بدنی، پرواز آزادانه، تحریکات ذهنی، یا رفتارهای پیچیده اجتماعی را که در حیات وحشی از خود بروز میدادند، از پرنده می گیرد. خودآرایی و تیمار متقابل با پرنده ای دیگر فعالیتهای روانی مهمی هستند و به طور طبیعی وقت زیادی از روز صرف این کارها می شود.

بیش از حد بروز یافتن این فعالیت ها که تا پرخواری و پوست خواری پیشرفت کند، شایعترین و نگران کننده ترین انحراف رفتاری در طوطیسانان قفسی می باشد. خودخواری اغلب با دیگر رفتارهای یکنواخت مثل حرکت دادن مکرر بدن یا وسایل بازی یا جیغ زدن همراه می باشد.

---

رشد غیر طبیعی منقار پرندگان
پر ریزی در پرندگان خانگی

---