رشد غیر طبیعی منقار پرندگان

رشد غیر طبیعی منقار پرندگان

شدن شدید یا ضخیم شدن پوست در روی صورت و پاها، رشد بیش از حد یا استحکام غیر طبیعی منقار و چنگال ها و علائم تنفسی، کبدی، یا کلیوی در اثر سوء تغذیه از جمله علائم بالینی مشاهده شده هستند.

تشخیص

تاریخچه کامل جیره غذایی اخذ شود. پرندگانی که علائم پوستی ناشی از سوء تغذیه را نشان می دهند، اغلب نشانه های عمومی از خود بروز میدهند. برای تشخیص وجود بیماری عمومی، آزمایش شمارش سلول های خونی، آنالیز بیوشیمیایی پلاسما، سطح اسیدهای صفراوی و الکتروفورز پروتئینهای پلاسما انجام شود. برای حذف احتمال بیماری عمومی رادیوگرافی انجام شود.

درمان

به صاحب پرنده توصیه گردد جیره کامل و متعادلی در اختیار پرنده قرار دهد. با وجود تفاوتهای گونه ای و ناقصی بودن اطلاعات در زمینه جیره متعادل، رهنمونهای عمومی شامل موارد زیر است :

– میوجات و سبزیجات تازه را به جیره اضافه نمائید.
– حبوبات و گیاهان گلومینه به جیره اضافه نمائید.
– از جیره های پلت شده و آماده استفاده نمائید.
– هنگام تغذیه با جیره ی جدید، از دانه ها به همراه مکمل های ویتامینی و معدنی نیز استفاده کنید.

علتهای هورمونی در رابطه با مشکلات پرها

کم کاری تیروئید می تواند منجر به ریزش متقارن پرها بدون وجود خارش شود. گزارشات زیادی در پرندگان خانگی به ویژه طوطی های آمازون منتشر شده اند. با این وجود، در مک کاو قرمز فقط یک مورد گزارش شده است.

عدم وجود موارد تأیید شده می تواند به خاطر در دسترس نبودن هورمون محرک تیروئید برای انجام آزمایش تحریک تیروئید و نیز به خاطر معین نبودن سطح طبیعی T4 در پرندگان باشد. با جریگارهای مبتلا به گواتر ناشی از کمبود ید ممکن است دچار کم کاری تیروئید شوند.

با این وجود، مهمترین علائم بالینی گواتر در این گونه ها به علت اثرات بزرگ شدگی غده تیروئید و اشغال کردن فضاهای پیرامونی می باشد.

علائم بالینی

پوشش بدن به صورت تیره و چروکیده دیده می شود و ته رنگ تیره ای پیدا می کند. هایپوکراتوزیس و ضخیم شدن پوست اتفاق می افتد. ریزش خفیف تا منتشر پرهای شکل دهنده (یا پرهای دو پره ای) در ناحیه سر و بدن قابل مشاهده است.

 

 

پرهای اولیه به حالت پارهپاره و به رنگ برنزه در می آیند. هیچ نشانه ای از پر ریزی و رویش پرهای جدید در نواحی طاس وجود ندارد. پرنده های مبتلا ممکن است چاق باشند. فعالیت تولید مثلی پرنده تضعیف می شود. احتمال وجود کمخونی خفیف و افزایش سطح کلسترول سرم وجود دارد.

تشخیص

در با جریگارهای مبتلا به گواتر، واکنش نسبت به درمان با مکمل نیز نکته تشخیصی است. در دیگر گونه – ها، علائم بالینی، تاریخچه، بیوپسی از پوست، و سطح پایهٔ T4 می توانند در تشخیص بیماری کمک کننده باشند.

چون که عوامل زیادی بر سطح T4 مؤثرند و مقادیر طبیعی این هورمون هنوز معین نشده است، کاهش سطح هورمون T4 میتواند نکتهٔ تشخیصی باشد. واکنش نسبت به مکمل ال تیروکسین با منشاء خارجی به تنهایی کمک تشخیصی ندارد.

اکثر پرندگان دارای غده تیروئید حقیقی با استفاده از چنین مکمل هایی دچار پر ریزی و یا کاهش وزن می شوند. انجام آزمایش شمارش سلولهای خونی در آنالیز بیوشیمیایی پلاسما مفید است. به منظور حذف احتمال وجود علل سیستمیک برای این بیماری، انجام رادیوگرافی توصیه می شود.

در صورت امکان، تست واکنش هورمون محرک تیروئید با تجویز یک واحد از این هورمون به ازای هر کیلوگرم به صورت عضلانی انجام شود. قبل از تجویز و ۶ ساعت بعد از تجویز نمونه گیری انجام می شود.

پاسخ طبیعی به این تست افزایش دو برابری سطح هورمون T4 است. عدم این افزایش تأییدی بر تشخیص بیماری است. از آنجایی که هورمون محرک تیروئید به راحتی در دسترس نیست، تشخیص احتمالی بر پایه علایم بالینی، نتایج آزمایش شمارش سلولهای خونی و پروفایل شیمیایی، سطح پای T4، بیوپسی از پوست و حذف احتمال دیگر علت های ریزش پر انجام می شود.

درمان

در با جریگار از مکمل خوراکی ید استفاده گردد. ال تیروکسین با دز mg/kg ۰/۰۱-۰/۰۲ هر ۱۲ ساعت خوراکی تجویز گردد. این دزاژ به صورت تجربی در کارهای درمانی دام های کوچک به دست آمده است. اطلاعات داروشناسی در رابطه با پرندگان هنوز موجود نیست.

این هورمون با احتیاط به کار برده شود و تا زمان پاسخ به درمان با دقت پرنده تحت نظر قرار گیرید. نباید ال – تیروکسین با آب آشامیدنی پرنده مخلوط شود. به صورت دوره ای سطح سرمی T4 اندازهگیری شود تا پاسخ به درمان و احتمال مسمومیت بررسی گردد. عوارض جانبی خطرناک عبارتند از بی اشتهایی، مسمومیت قلبی، بیش فعالی و مرگ.

---

پر ریزی در پرندگان خانگی

بیماری کیست در پرندگان

---