بهداشت و ضدعفونی قفس طوطی ها

بهداشت و ضدعفونی قفس طوطی ها

بهداشت و ضدعفونی قفس طوطی ها

بهداشت و شستن و ضدعفونی دست ها قبل از ورود به سالن های پرورش و بعد از کار با پرندگان و قفس ها ، آموزش های ضروری را ببینند. با کاهش استرس از دفع ویروس و انتشار آن جلوگیری می شود. واکسن ویروس بیماری پاچکو در حال حاضر در دسترس است.

واکسیناسیون دو مرتبه و به صورت زیر جلدی در ناحیهٔ مغابنی در ۴ تا ۸ هفتگی انجام می شود و تزریق یادآور به طور سالانه توصیه می شود. این واکسن بر علیه همهٔ سروتیپ های هرپس ویروس پرندگان مؤثر نیست.

سایر هرپس ویروس ها

سیزده هرپس ویروس مختلف در پرندگان شناخته شده است. بیماریزایی، طیف میزبانها و ارتباط این ویروس ها با هم مشخص نیست. تنها هرپس ویروس شناخته شده ای که از نظر بالینی در طوطی سانان اهمیت دارد (غیر از عامل بیماری پاچکو) ویروس بیماری تورم و التهاب نای در طوطی آمازون است.

این ویروس سبب تورم و التهاب نای، حلق، و سینوس از نوع غشای کاذب می شود. علائم بالینی شامل تنگی نفس، تغییر یا از بین رفتن صدا، صداهای تنفسی غیر طبیعی و گاهاً خلط خونی است. اساس تشخیص مبنی بر جداسازی ویروس یا دیدن اجسام گنجیدگی در مخاط نای بعد از کالبدگشایی می باشد.

درمان مشابه بیماری پاچکو است. بر اساس یافته های بافت شناسی هرپس ویروس دیگری به عنوان عامل ضایعات زگیل مانند در پای طوطیهای کاکل سفید گزارش شده است. موفقیت درمانی در این بیماران با استفاده از کرم موضعی آسیکلویر محدود است.

پاکس ويروسی ها

پاکس ویروس یا ویروس آبله معمولا در قناری، کبوتر و پرندگان حیات وحش دیده می شود. این ویروس به ندرت در طوطیسانان خانگی دیده شده است، چون واردات این گونه ها با محدودیت همراه است.

صبر پاکس ویروس پرندگان دو فرم بالینی از بیماری را ایجاد میکند: ۱- فرم خشک یا جلدی، این شکل از آبله با به وجود آمدن ندول های مجزا بر روی نواحی بدون پر مشخص می شود. ۲- فرم مرطوب یا دیفتریتیک این شکل از آبله شایعتر است و مشخصهٔ آن ضایعات فیبرونکروتیک آدر دستگاه تنفسی، ملتحمه و حلقی می باشد.

بیماری های عفونی پرندگان

نوع بیماری ایجاد شده به سویهٔ ویروس عفونتزا، شیوهٔ آلودگی و گونه، سن و وضعیت میزبان بستگی دارد.

سبب شناسی

ویروس آبله پرندگان در سیتوپلاسم سلول های اپیتلیال تکثیر می شود و مشخصهٔ آن ایجاد اجسام گنجیدگی داخل سیتوپلاسمی و لیپوفیلیک است که اجسام بولینجر نامیده می شوند. حساسیت میزبان و حدت ویروس بسته به سویهٔ ویروس آبلهٔ پرنده متفاوت است. اکثر سویه های ویروس آبله میزبان اختصاصی دارند.

ویروس آبله قابلیت نفوذ به اپیتلیوم سالم را ندارد. ویروس از طریق ضایعات تروماتیک قبلی به بدن میزبان یا از طریق پشه های ناقل به داخلی گله وارد می شود. در زمان فعال بودن عفونت، ویروس در ترشحات اگزودایی و دلمه های پوستی دفع می شود و در طول بهبودی و نهفته بودن عفونت، در مدفوع، پوست و ساقهٔ پر دفع می گردد.

انتقال ویروس از طریق تماس مستقیم با پرنده آلوده یا از طریق تماس با خاک، غذا یا قفس آلوده ایجاد می شود. ویروس آبله نسبت به خشکی، رطوبت و نور بسیار مقاوم است و ممکن است تا ۱/۵ سال در محیط زنده بمانند. در برخی از گونه ها عود مجدد ضایعات گزارش شده است. عدم بروز علائم در برخی از ناقلین اتفاق می افتد.

علائم بالینی : آبلهٔ مرطوب (دیفترینیک)

پلاک های فیبرونکروتیک زرد تا خاکستری مایل به قهوهای ممکن است بر روی مخاط دهان، شوانا، منقار، مری و نای ایجاد شود. این پلاک های متعدد ممکن است با هم یکی شده و غشاهای دیفتریتیک ایجاد کنند که به طور محکمی چسبیده اند و در صورتی که با قدرت کنده شوند یک ناحیه بدون پوست باقی می ماند که سطح خونی دارد.

اپتیلیوم تنفسی ممکن است درگیر شده و منجر سختی در تنفس، خس – خس در تنفس، ترشحات سروزی تا چرکی از چشم و بینی، بی حالی و بی اشتهایی می شود. مرگ به خاطر برونکو پنومونی باکتریایی ثانويه معمول است.

آبلهٔ خشکت (جلالی)

علائم شامل ظهور جوش قرمز جوش چرکی و دلمه بر روی قسمت های بدون پر پوست می باشد.

جوجه کشی از پرندگان زینتی

جوجه کشی از پرندگان زینتی مانند طوطی و کاسکو نیز می توان  به عنوان یک شغل و منبع درآمد برای خانواده شود، به این صورت که فرد میتواند با تهیه تخم های نطفه دار پرندگان زینتی گران قیمت از مراجع مورد اعتبار اقدام به جوجه کشی توسط یک دستگاه جوجه کشی نموده و ماهانه درآمد مطلوبی بواسطه این کار کسب نماید . پیشنهاد ما برای شما استفاده از دستگاه جوجه کشی خانگی گروه صنعتی هواباتور می باشد.

دستگاه جوجه کشی خانگی هواباتور ۶

---

بیماری بالینی پولیوماویروس طوطی سانان
بیماری های ویروسی طوطی سانان

---