بیماری کیست در پرندگان

بیماری کیست در پرندگان

درمان

توده های کوچکی که زخم نشده اند، معمولاً نیازی به درمان ندارند. اصلاح جیره غذایی میتواند از وقوع مجدد بیماری در آینده جلوگیری کند. برداشت تودهها به روشی جراحی انجام می شود.

بزرگ بودن اندازه بعضی از توده ها و بستن ناحیه سبب مشکلی شدن جراحی می شود. درم مبتلا بسیار شکننده است و بخیه را به خوبی نگه نمی دارد. در مواردی که به جراحی پاسخ نمی دهند، پرتو دهی با اشعه ایکس کم انرژی یا پایین آوردن دمای بدن توصیه شده است.

کيست های فوليکولی : سبب شناسی

معمولاً به نام کیست های پر خوانده می شوند و تجمعی از واریزه های کراتینه در داخل فولیکول هستند. این کیست ها می توانند اکتسابی یا مادرزادی باشند. کیست های اکتسابی میتوانند به طور ثانویه در اثر تروما، سوء تغذیه، عفونت باکتریایی یا ویروسی فولیکول ایجاد شوند.

کیست های مادرزادی معمولاً در قناری دیده می شوند. این پرنده ها به خاطر خصوصیت ژنتیکی نرم بودن پرهایشان پرورش و نگهداری می شوند که این خصوصیت آنها را مستعد تشکیل این کیست ها می نماید.

فولیکولوما که نوعی تومور خوش خیم فولیکول پرها است، ممکن است با کیست های فولیکولی اشتباه شود و یا حتی در تشکیل شدن آنها مؤثر باشد. تمایز آنها بر اساس بررسی بافتی بعد از برداشت کیست با جراحی انجام می شود.

علائم بالینی و بیماری کیست در پرندگان

این کیست ها معمولاً روی بال یا پشت پرنده ظاهر می شوند. توده های زیرجلدی بر آمده به رنگك زرد تا زرد مایل به قهوهای هستند که اغلب حرکت آزاد دارند و می توانند بسیار بزرگ شوند.

 

 

پرنده ممکن است به توده نوک بزند. با ایجاد برش روی ضایعه، کثافات پنیری کراتینه یا پرهای در حال رشد مشاهده می بیوپسی و بررسی بافت شناختی الزامی است. محل و شکل ظاهری ضایعات می توانند به تشخیص بیانجامد.

درمان

برداشت کامل فولیکول با جراحی درمان انتخابی است. برداشت با الکتروسرجری یا سوراخ کردن و تخلیه (کورتاژ) فولیکول نیز موفق بوده اند. در قناری های مبتلا به کیست های مادرزادی، خارج کردن کل پر ممکن است الزامی باشد.

سایر بیماریهای پوستی : درماتیت حساسیتی (آلرژیک)

در این بیماری ضایعاتی پوست پرندگان از نظر بافت شناسی شبیه ضایعات ایجاد شده در درماتیت آلرژیک پستانداران است. با این وجود، اطلاعات زیادی در مورد واکنش های آلرژیک در پرندگان موجود نیست.

گزارشات نشان داده اند که پرندگان دچار خارش و مبتلا به ضایعات درماتیت آلرژیک با حذف عامل آلرژن مورد شک یا تجویز داروهای آنتیهیستامین بهبودی پیدا می کنند.

آزمایش پوستی داخل در می در گونه های مختلف طوطی سانان بررسی شده است؛ با این حال، نتایج قطعی نبوده و این تست برای تشخیص قطعی آلرژی در پرندگان توصیه نمی شود.

آنتی هیستامین های مؤثر در پرندگان عبارتند از هیدروکسی زین هیدروکلراید mg/kg ۲-۲/۲ خوراکی هر ۸ ساعت و دیفین هیدرامین mg/kg ۲-۴ خوراکی هر ۱۲ ساعت.

گفته شده است بعضی از پرندگان با درمان به وسیله اسیدهای چرب ضروری خوراکی بهبودی یافته اند.

نکروز پای طوطی آمازون

این سندرم در تمام گونه های طوطی آمازون گزارش شده است ولی معمولاً در طوطی آمازون گردن زرد و سر زرد دیده می شود. پرنده های مبتلا، به قسمت های پوسته پوسته شده پاها و مفصل خرگوشی و گاهی نوک پوسته های بر آمده و بافت های زیرین آنها نوک میزنند. علت نامعلوم است. علت های مطرح شده شامل ازدیاد حساسیت تماسی، سوء تغذیه، قطع فصلی فعالیت تولید مثلی، چرب بودن جیره و عفونت های باکتریایی، ویروسی و علل وابسته به سیستم ایمنی هستند.

علائم بالینی

معمولاً پرندگان در نواحی پاها و مفصل خرگوشی احساس خارش و درد می کنند. ممکن است آویزه های پوستی سیاه و قهوه ای دیده شود. ضایعات به صورت نواحی متورم قهوهای تیره یا سیاه و پوسته پوسته شده و کنده شدن پوسته های سطحی، نکروز و کنده شدن یا خودداری کردن این پوسته ها، خود پوست و حتی بافت های زیرین دیده می شوند. ممکن است عفونت های باکتریایی یا قارچی ثانویه بوجود بیایند.

تشخیص

تاریخچه دقیق شامل شرایط نگهداری و جیره غذایی پرنده باید اخذ شود. شمارش سلولهای خونی، آزمایش های بیوشیمیایی پلاسما، اندازه گیری سطح اسیدهای صفراوی و آزمایش الکتروفورز پروتئینهای
پلاسما برای جستجوی عامل زمینه ای ضروری است.

---

تشخیص تومور در پرندگان خانگی
بیماری آبله مرغی در پرندگان

---