تغذیه ایمنی در مرغ

تغذیه ایمنی در مرغ

تغذیه نقش مهمی و موثر در بسیاری از شرایط را برای کمک به پرندگان در برابر بسیاری از میکروب های بیماریزا ایجاد می کند و باعث خسارات بسیاری می شود. نقش مهم مواد مغذی مانند پروتئین، مشتقات آن، چربی ها و مشتقات آن و برخی مواد معدنی و ویتامین ها که باعث تحریک و حمایت از دستگاه می شوند

سیستم ایمنی در پرندگان برای انجام آن، که حفظ حیات پرندگان سالم است و بنابراین بهره وری آن را افزایش می دهد و سود حاصل از فرآیند تولید را به حداکثر می رساند.

لازم به ذکر است که برخی از مطالعات انجام شده نشان داده است که نرخ توصیه شده در NRC (1994) کمتر از آنچه که توسط بسیاری از مطالعات نشان داده شده است، تأیید کرد که نیاز به سیستم ایمنی پرنده نسبت به NRC (1994) بالاتر است. عملکرد ایمنی آن موثر است. به دنبال مواد مغذی اصلی هستند که تأثیر عمده و مهم بر عملکرد ایمنی در طیور دارند.

پروتئین ها و اسیدهای آمینه در تغذیه ایمنی در مرغ

هنگامی که سیستم ایمنی در معرض تصاویر حاد عفونی قرار می گیرد، در این مورد پروتئین های فاز حاد با سلول های کبدی و عضلانی ترشح می شوند، بنابراین لازم است که منابع غذایی و اسیدهای آمینه بیشتری در رژیم های پرندگان برای اضافه کردن این نیازها اضافه شوند.

اضافه شدن اسید آمینه نقش مهمی در تشکیل ایمونوگلوبولین دارد و کمبود اسید آمینه ممکن است نقش منفی در توانایی و عملکرد سیستم ایمنی داشته باشد. اسید آمینه اسید آرژینین عامل مهمی در تشکیل سلول های فاگوسیتیک است. سطح آرژینین به طور قابل توجهی بر رشد اندام های لنفاوی پرندگان تأثیر گذاشت. این در هر دو نوع تیماس و طحال بیشتر از غده ی بورسا دیده شد.

 

 

مطالعه دیگری نشان داد که هر دو اسید آمینه، ایولولین، لوسین و والین نقش مهمی در هدایت پاسخ ایمنی در جوجه ها دارند. همچنین لازم به ذکر است که نیاز به اسید آمینه متیونین برای افزایش کارآیی ایمنی و ایمنی سلولی به جای نیاز به رشد و افزایش وزن ضروری است.

اضافه کردن متیونین به کلیه، کل آنتیبادیهای خون را افزایش داده است، به ویژه IgG-ا یمونوگلوبولین، که ممکن است ایده را ثابت کند که اسید آمینه به تنهایی برای افزایش برخی از آنتیبادی ها مهم است. این ممکن است با عملکرد سلول های T مرتبط باشد.

اسیدهای چرب و چربی چربی ها و اسیدهای چرب در تغذیه ایمنی در مرغ

اسیدهای چرب اشباع نشده نقش مهمی در تأثیرگذاری بر سیستم ایمنی بدن با تأثیرگذاری بر فرایندهای ارتباط سلولی، مایعات غشاء سلولی و انتقال سلولی دارند.

مکانیسم عمل ماکروفاژها فعالیت این سلول ها در مقایسه با بعضی از میکروب ها مانند استافیلوکوک اورئوس در هنگام تغذیه جوجه های گوشتی در رژیم های غذایی که محتوای اسید های چرب نوع (n-6) را افزایش می دهد،

نسبت به افرادی که از اسید های چرب نوع (n- 3)، همچنین نقش لیپید و اسید را بازی می کند یین لینولئیک و آراشیدونیک در شکل گیری غشاهای سلولی نقش دارند. هر دو ذرت، روغن گیاهی و چربی مرغ دارای غنی از اسیدهای چرب (n-6) هستند، در حالی که غذاهای ماهی و کتان دانه غنی از اسید های چرب (n-3) هستند.

هر دو چربی چربی و چربی حیوانات فقیر هستند که از اسیدهای چرب ضروری در تنظیم ایمنی بدن استفاده می کنند. برخی مطالعات نشان داده اند که تغذیه جوجه های گوشتی در رژیم های حاوی اسید چرب غیر اشباع (n-3) باعث کاهش آنتی بادی های سمی می شود.

تغذیه سالم در تغذیه ایمنی در مرغ

هنگام تغذیه روغن های مشتق شده از حیوانات دریایی و غنی از اسید های چرب امگا 3، اثرات مثبت بر عملکرد سیستم ایمنی بدن دیده می شود، اما سطح این روغن نباید از 6-8 درصد بیشتر باشد، برای اثر امگا 3 در سطح و ترکیب و عملکرد پروستاگلاندین ها و برخی ترکیبات سایر توابع مهم عملکرد سیستم ایمنی.

سایر مطالعات اهمیت اسید لینولئیک اسید لینولئیک اسید بر پاسخ ایمنی را نشان داده اند، در حالی که اثر لینولئیک اسید معکوس شده است. به طور کلی ، بسیاری از اسیدهای چرب اشباع نشده بر روی عملکرد ایمنی پرندگان اثر خود را بر میزان رشد هر دو گونه تیماس، طحال و بوراس تاثیر می گذارند. میزان رشد این ارگان های حیوانی تحت تاثیر میزان این اسید های چرب قرار گرفته است .

 

مواد معدنی در تغذیه ایمنی در مرغ

مس

کمبود مس در بسیاری از اندام ها و بافت های بدن تاثیر می گذارد، مهمترین آنها خون، قلب و سیستم عصبی است، و عنصر مس در نصب بسیاری از آنزیم ها، متالوآنزیم ها وارد می شود، که باعث عدم تعادل مس در فرآیند ترکیب می شود و منجر به برخی از تظاهرات بیماری می شود.

مس نیز نقش مهمی در مکانیسم های ایمنی بدن (ایمنی و سلولی) و غیر تخصصی (فاگوسیتوز) ایفا کرده است و برخی مطالعات نشان داده اند که افزودن مس باعث افزایش وزن نسبی اندام هایی که سیستم ایمنی بدن مانند کبد، طحال، قلب و پانکراس را تشکیل می دهد.

سلنیوم

سلنیوم در خوک ها، مرغ ها و مجاری ادراری به عنوان یک ایمنی ساز عمل می کند و سلنیوم اغلب به ویتامین E اضافه می شود که نقش مهمی در عملکرد فیزیولوژیکی بدن دارد. مطالعات نشان داده است که افزودن سلنیوم به رژیم غذایی سبب آسیب رساندن به سلول های ایمنی T می شود و مطالعات دیگر نشان داده است.

که افزودن سلنیوم به سطوح بالاتر از توصیه شده برای بهبود سلول های ایمنی و خون. اضافه کردن سلنیوم در سطح فعالیت های 0.1 تا 1.2 میلی گرم بر کیلوگرم، سطح آنتی بادی های گلبول قرمز گوسفند را از 2.2 تا 3.9 افزایش می دهد و در هنگام افزودن مولکول سلنیوم، وزن نسبی هر دو نوع طلای و تیماس افزایش می یابد.

ویتامین ها در تغذیه ایمنی در مرغ

ویتامین A

ویتامین A و رتینول ویتامین های ضروری برای حیوانات و مرغ هستند که نقش مهمی در رشد و سلامت کلی دارند. ویتامین A خواص خاصی دارد که سیستم ایمنی را تحریک می کند و توانایی های دفاعی خانواده را تقویت می کند.

کمبود ویتامین A همچنین آسیب به بافت اپیتلیال مخاطی که به عنوان یک مانع محافظتی علیه تهاجم میکروبی عمل می کند. ویتامین A همچنین نقش مهمی در تنظیم گیرنده های بر روی گلبول های سفید دارد ، حق بیمه در اثر مستقیم آن بر ژن پاسخ ایمنی.

ویتامین E

این اصطلاح برای توصیف دو نوع ترکیبات استفاده می شود : توکوفرول، توکوترنل و ویتامین E، این ترک های آزاد ممکن است به ترکیب سلولی بافت ها آسیب برساند. ویتامین E نیز ممکن است در فرایند تبدیل اسید اورهیدونیک به پروستاگلاندین ها نقش داشته باشد که نقش مهمی در پاسخ ایمنی بدن به بدن دارند.

نشان داده شده است که اضافه کردن 300 میلی گرم بر کیلوگرم ویتامین به رژیم منجر به ل کاهش سطح پروستاگلاندین ها در اندام های ایمنی، بهبود پاسخ ایمنی به عفونت های کولون، کوکسییدیا و نیوکاسل و کاهش مرگ و میر و افزایش وزن بدن در پرندگان آزمایش شده است.

در همین راستا برخی مطالعات نشان داد که ویتامین E ممکن است افزایش یابد از اثر فاگوسیتوز توسط اثر آن بر تنظیم روند سنتز پروستاگلاندین، که به نوبه خود بر روند تکثیر سلول های ایمنی مختلف نظیر لنفوسیت های T-B، سلول های جفت و سلول های پلاسمی تأثیر می گذارد.

ویتامین C

ویتامین C یا اسید اسکوربیک یکی از ویتامین هایی است که در آب حل می شود، علاوه بر فعالیت آنتی اکسیدانی ویتامین نیز ضروری است تا از بافت ها و سلول های بدن محافظت شود. علاوه بر این ویتامین C به پرندگان مقاومت خود را نسبت به عفونت ویروسی یا باکتری افزایش می دهد و در نتیجه میزان مرگ و میر در گله را کاهش می دهد.

مطالعات همچنین نشان داده اند که ویتامین C باعث افزایش فعالیت گلبول های سفید خون می شود و عملکرد آنها را بهبود می بخشد، اضافه شدن ویتامین C باعث افزایش وزن نسبی برونش و تیاموس شد که با افزایش فعالیت ایمنی همراه بود.

ویتامین B6

ویتامین B6 یا پیریدوکسین یکی از ویتامین های B در آب است. مطالعات نشان داده اند که کمبود ویتامین باعث کاهش پاسخ ایمنی در پرندگان، مرگ و میر بالا، کاهش رشد و مصرف غذا و افزایش بروز مشکلات پا کمبود پروگزکین با کاهش رشد گره های لنفاوی و آتروفی در طحال، بوراسا و تیماس همراه است.

---