واحدهای جوجه کشی

واحدهای جوجه کشی

واحدهای جوجه کشی بخش مهمی از زنجیره ی تولید در صنعت طیور محسوب می شوند. این واحدها تخم مرغ نطفه دار را از گله ای مادر دریافت می کنند و جوجه ی یک روزه را به واحدهای تولیدکننده ی مرغ گوشتی و مرغ تخم گذار تحویل می دهند. هرگاه در این بخش از زنجیره ی تولید نقصی پدیدار شود، تولید محصولات نهایی (مرغ و تخم مرغ) دچار مشکل خواهد شد.

تخمدان در پرندگان شبیه خوشه انگور است و تعداد زیادی سلول دارد. در فصل جفت گیری حجم تخمدان برای تولید تخمک افزایش مییابد و هر بار یکی از سلول ها را به داخل مجرای تخمدان ازاد می کند. تخمک ها توسط مقادیر فراوانی چربی و پروتئین در داخل کیسه ای نازک به نام زرده احاطه شده اند.

تخمک در قسمت بالای تخمدان توسط اسپرم بارور می شود. عبور زرده به سمت پایین مجرای تخم در حدود ۲۴ ساعت به طول می انجامد. طی این مدت ترکیب حاصل از سلول زاینده و اسپرم (جسم رویان یا صفحه ی زاینده)، رشد خود را اغاز می نماید و توده ای از سلول ها را با استفاده از تقسیمات دوتایی، چهار تایی، هشست تایی و شانزده تایی به وجود می آورد.

این تقسیم، تا زمانی که در مرحله ی تخم گذاری به صورت یک لکه ی سفید کوچک به قطر تقریب چهار میلیمتر بر روی زرده به نظر برسد ادامه خواهد داشت.

ادامه ی رشد با سرد کردن تخم گذاشته شده متوقف می شود ولی با گرم شدن تخم مرغ در دستگاه جوجه کشی رشد مجدداً آغاز می شود. زرده به تدریج طی عبور از مجرای تخمدان توسط سفیده و پوسته احاطه می شود.

 

ژنتیک، سن و نسبت مرغ و خروس

عامل سن : سن پرنده تأثیر بسیار قابل توجهی بر باروری دارد. پرندگان نر جوان با وجود این که از نظر جنسی به بلوغ رسیده اند به حد کافی اسپرم تولید نمی نمایند. تخم های اولیه ی گذاشته شده نیز غالبا کوچک تر از آن هایی هستند که بعدها گذاشته می شوند و باروری آنها نیز پایین است.

به همین دلیل تخم مرغ های گذاشته شده توسط گله های طیور جوان در دو یا سه هفته ی اول تخم گذاری جهت جوجه کشی خوابانده نمی شوند. با افزایش سن نیز میزان باروری به تدریج کاهش مییابد.

جایگاه، تغذیه، درجه حرارت، نور و بیماری

عامل تغذیه : کمبودهای کلی و یا جزئی در کمیت و کیفیت غذا بر روی باروری اثر میگذارد. هرگاه کمبودها شدید باشد، مرغ ها تخم گذاری نمیکنند و خروس ها نمی توانند تخم ها را بارور نمایند.

در تولید صنعتی غالباً غذا برای تولید تخم مرغ ها کافی است ولی کمبودها میتواند باعث باروری خیلی کم و یا جوجه درآوری ضعیف شود . تغذیه بیش از حد، به ویژه در خروس ها، نیز نامطلوب است و سبب کاهش باروری می شود.

جوجه کشی طبیعی و جوجه کشی مصنوعی

جوجه کشی طبیعی کم هزینه است و به امکانات چندانی نیاز ندارد و برای مناطق روستایی و پرورش خانگی مناسب است. مرغ در حالت طبیعی تنها در اواخر بهار و تابستان کرج میشود، در حالی که جوجه کشی مصنوعی در هر فصلی امکان پذیر است.

در جوجه کشی مصنوعی کنترل بهداشت و بیماری ها راحتتر صورت می گیرد و شرایط محیطی مانند گرما، رطوبت و تهویه با دقت بیشتری کنترل می شوند. در جوجه کشی مصنوعی تولید به صورت انبوه است و ماشین های جوجه کشی نیز برای سالهای متمادی قابل استفاده اند.

---

ایجاد شرایط مناسب برای جوجه کشی
تشخیص تخم مرغ نطفه دار

---