علت مرگ ناگهانی پرندگان زینتی
علت مرگ ناگهانی پرندگان زینتی
تشخیص قبل از مرگت
تشخیص فرضی ممکن است بر اساس علائم بالینی و شناسایی بزرگ شدن پیش معده با رادیوگرافی یا با حذف بقیهٔ علل آن انجام شود. رادیوگرافی با مادهٔ حاجب معمولاً برای تشخیص قطعی اتساع پیش معده لازم است. سایر علل برگرداندن مواد غذایی، اتساع پیش معده یا دفع غذای هضم نشده باید حذف شوند، مانند وجود حسم خارجی، انسداد در جریان خروجی پیش معده (تومور و گرانولوما)، مسمومیت با فلزات سنگین، التهاب لوزالمعده، بیماری های چینه دان، انباشتگی، و بیماری کبد و کلیه.
تشخیص قطعی نیازمند شناسایی ضایعات هیستوپاتولوژیک در نمونه های بیوپسی است. بیوپسی از چینه دان نسبتاً غیر تهاجمی است و می تواند به تشخیص بیانجامد. هنگام گرفتن بیوپسی، حتماً عروق خونی مخاط هم در نمونه برداشت گردد. با این کار احتمال برداشت بافت عصبی افزایش مییابد، بنابراین آسیب های بافت شناسی تأیید میگردد.
در صورتی که بافت عصبی اخذ نگردد یا ضایعات در چینه دان وجود نداشته باشد و در دیگر نواحی دستگاه گوارش قرار گرفته باشد، ممکن است نتایج منفی کاذب دیده شود. در آزمایش شمارش سلولهای خونی لکوسیتوز و کمخونی جبران ناپذیر دیده می شود. پروفایل بیوشیمیایی سرم افزایش آنزیم کراتین کیناز و کاهش پروتئینهای خون را نشان می دهد.
تشخیص علت مرگ ناگهانی پرندگان
در این روش ضایعات مشاهده شده در کالبدگشایی ما را به سمت تشخیص سوق می دهند. تغییرات پاتولوژیک برجسته شامل اتساع پیش معده، زخم های معدی و وجود غذای هضم نشده در نواحی انتهایی دستگاه گوارش هستند.
تشخیص قطعی نیازمند شناسایی تجمع لنفوسیتها و پلاسماسلها در اعصاب دستگاه گوارش، مغز یا نخاع است. ضایعات دستگاه گوارش شامل التهاب داخلی معده، آتروفی عضلانی، و استحالهٔ عضلات صاف می باشد. ضایعات در مغز و اعصاب محیطی هم دیده می شوند.
اغلب بافت عصبی محیطی درگیر می شود و ضایعات شامل ارتشاح لنفوسیت ها و پلاسماسل ها در گانگلیونهای شبکه مزانتریکٹ و اعصاب داخلی و خارجی پیش معده و معده و حضور گنجیدگی های ائوزینوفیلیک داخل هسته ای و داخل سیتوپلاسمی در سلولهای عصبی کانگلیون های روده می باشد.
دیگر علائم که کمتر در بافت عصبی مشاهده می شوند شامل آنسفالیت لنفوسیتیک چند کانونی، تخریب نورونی و آستین وار شدن دور عروقی در مخچوجه، بصل النخاع، ساقهٔ مغز، مغز، نخاع 9 پرده های مننثر است.
درمان
برخی از گزارشها حاکی از این مطلب است که با مراقبت های حمایتی، تغذیه با غذای نرم و تجویز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می تواند مدت زنده ماندن بیماران را در اکثر موارد افزایش دهد. با این وجود، پرنده نهایتاً تلف می شود . استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی جهت تسکین علائم بالینی و افزایش طول زندگی در پرنده های مبتلا به حالتهای خفیف تا متوسط از بیماری مفید است.
داروهای مورد استفاده عبارتند از ملوکسیکام به میزان ۰/۱ تا ۰/۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم خوراکی هر ۲۴ ساعت و سیله کوکسیب به میزان ۱۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم خوراکی هر ۲۴ ساعت به مدت ۶ الی ۱۲ هفته احتمال دارد پرندگان تحت درمان با داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی حتی بعد از بر طرف شدن علائم همچنان آلوده باشند. لذا پرندگانی که مطمئناً به این بیماری مبتلا هستند، همیشه از بقیه جدا نگهداری نمائید.
پیشگیری
به خاطر اینکه علت بیماری، نحوهٔ انتقال و دورهٔ کمون بیماری نامعلوم است، پیشگیری مشکل است. پرندگان مبتلا در تماس مستقیم و یا غیر مستقیم با دیگر پرندگان نباشند. پرندگانی که با مبتلایان در تماس بوده اند، به مدت ۶ ماه قرنطینه کنید.
نکتهٔ کلیدی پرندگانی را که بر اساس یافته های رادیولوژی مبتلا به اتساع پیش معده تشخیص داده شدهاند، معدوم نکنید. مگر این که تشخیص توسط آزمایشات بافت شناسی تأیید گردد. دیگر علت های اتساع پیش معده را باید از این بیماری تفریق داد.
پاپيلوماتوز
پاپیلوماها یک سری ضایعات پرولیفراتیو و زگیل مانند هستند که ممکن است در سطح مخاطی دستگاه گوارشی از جمله محوطهٔ دهانی، مری، چینه دان، پیش معده، و کلوآک ایجاد گردد. بیشترین محل ایجاد ضایعات مخاط کلوآک است.
برخی از پرندگان به فرم داخلی از بیماری پاپیلوماتوز مبتلا می شوند که منجر به پاپیلوماهای متعدد در دستگاه گوارش و در بعضی موارد نیز نئوپلازی کبد یا دستگاه گوارش می شود. شایع ترین نوع نئوپلازی مرتبط با فرم داخلی از این بیماری آدنوما یا آدنوکار سینومای مجاری صفراوی است.
بیماری پارامیکسو ویروس در پرندگان
بیماری آنفولانزا در پرندگان خانگی
- am.admin
- دی 9, 1396
- 1820 بازدید