روش های تجویز خوراکی در پرندگان

روش های تجویز خوراکی پرندگان

روش های تجویز خوراکی پرندگان

روشهای تجویز خوراکی

تجویز مستقیم داروها به ویژه سوسپانسیون یا محلول های خوش طعم به صورت خوراکی اغلب در پرندکان خانگی انجام می شود. این روش برای برخی از صاحبان پرندهها مشکل است. تکنیک مقید کردن مناسب را به صاحب پرنده توضیح دهید.

با تمام این اقدام ها گاهاً پرنده دارو را بیرون میاندازد و احتمال آسپیره شدن نیز وجود دارد. اضافه کردن دارو به غذای مورد علاقهٔ پرنده روش مؤثری است و استرسی به پرنده وارد نمی شود. اضافه کردن آنتی بیوتیک به آب آشامیدنی کمتر توصیه می شود.

دستگاه جوجه کشی خانگی
دستگاه جوجه کشی 96 تایی

چون اکثر آنتیبیوتیک ها خوش طعم و محلول در آب نیستند و آب محتوی دارو گهگاه مصرف می شود و لذا دارو در محل اثر به غلظت مؤثر نمی رسد. زمانی که پرنده بستری است و دستگاه گوارش آن عملکرد مناسبی دارد، داروهای خوراکی را می توان از طریق لولهٔ تغذیه تجویز نمود.

تجویز غیر خوراکی

بسیاری از آنتیبیوتیکهای مورد استفاده در طب پرندگان به صورت خوراکی جذب اندکی دارند، لذا استفاده از روش تزریقی ضروریت مییابد. استفاده از آنتیبیوتیک های تزریقی در موارد زیر کاربرد دارد:

– هنگامی که پرنده تمایلی به خوردن دارو نشان نمی دهد.

– هنگامی که حرکت دستگاه گوارشی مختل شده باشد.

– در مواقع بیماری های خطرناک یا سپتی سمی

تعیین دقیق دز مورد نیاز، رسیدن سریع به غلظت درمانی و تجویز نسبتاً بدون استرس از جمله مزایای این روش است. بعضی از دامپزشکان به صاحب پرنده روش تزریق عضلانی را یاد می دهند. ارزیابی اثربخشی آنتیبیوتیک با توجه به بر طرف شدن علائم بالینی، آزمایش خون، سلول شناسی و کشت میکروبی انجام می شود.

 

روش های تجویز خوراکی در پرندگان
روش های تجویز خوراکی در پرندگان

 

انجام رنگ آمیزی گرم بر روی نمونه های کلوآک یا مدفوع همزمان و بعد از تجویز آنتیبیوتیک اهمیت دارد چونکه معمولاً عفونتهای ثانویه به ویژه کاندیدیازیس یا آسپرژیلوزیس اتفاق می افتد.

عفونت های ناشی از باکتریهای گرم مثبت و روش های تجویز خوراکی

عفونت های ناشی از باکتریهای گرم مثبت در پرندگان خانگی معمولاً کمتر است. عوامل پاتوژن شامل استرپتوکوکهای بتا همولیتیک، استافیلوکوک آرئوس، و گونه های کلستریدیوم هستند. اصول تشخیص و درمان همانند عفونتهای ناشی از باکتریهای گرم منفی است.

بیماری سل در پرندگان

سل در طوطی سانان بر خلاف پستانداران اساساً یک بیماری گوارشی است. عامل بیماری مایکوباکتریوم آویوم است ولی مایکوباکتریوم توبرکولوزیس و مایکوباکتریوم بوویس نیز در موارد اندکی گزارش شده اند. این باکتریهای اسید فست میله ای و دانه دار قادر به ایجاد بیماری در پرندگان، خوک، خوکچه، خرگوش و انسان هستند.

طوطی دم دراز کوچک سبز بیشترین شیوع ابتلا را نشان میدهد، و بعد از آن به ترتیب طوطی آمازون، با جریگار، و طوطی پایونوس در مقام بعدی هستند.

انتقال اساساً با مصرف غذا یا آب یا خاک آلوده به مدفوع وقوع مییابد. انتقال از طریق ذرات معلق هوا یا آلوده شدن زخم نیز ممکن است اتفاق بیافتد. عامل بیماری قادر است در خاک به مدت ۲ سال زنده بماند.

میکرو بعد از خورده شدن به مخاط دستگاه گوارش نفوذ کرده و در زیر لایه سروزی تکثیر می شود. در ابتدا یک باکتریمی رخ می دهد (معمولاً بدون علائم بالینی است) و میکروب توسط سلولهای فاگوسیتکنندهٔ تک هسته ای کبد، طحال و مغز استخوان فاگوسیتوز می شود (اما کشته نمی شود).

تکثیر و تزاید میکروب در داخل این سلولها سبب یک واکنش موضعی توسط سیستم ایمنی با واسطهٔ سلولی و تشکیل ندول می شود. این ندول ها با گذشت زمان ممکن است کلسیفیه شوند. رها شدن میکروب از کبد موجب باکتریمی ثانویه میگردد و در ریه ها، کلیه ها، غدد جنسی (گنادها) و روده لوکالیزه می شوند.


علت مرگ ناگهانی پرندگان زینتی
بیماری پارامیکسو ویروس در پرندگان


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس با کارشناسان فروش کارخانه
مقایسه محصولات
لیست مقایسه محصولات شما خالی می باشد!