دستگاه جوجه کشی و هچر شترمرغ سانان

دستگاه جوجه کشی و هچر شترمرغ سانان

دستگاه جوجه کشی باید گنجایش دریافت ۰/۰۵۷ هوای تازه را برای هر ۴۰ تخم شترمرغ (۱۲۰ تخم امو و رئی) موجود در دستگاه داشته باشد. دستگاه هچر هم باید برای هر ۴۰ تخم شترمرغ (یا ۱۲۰ تخم امو و رئی) درون دستگاه به میزان حداقل ۰/۱۷ هوا دریافت کند. این میزان باید جهت جلوگیری از کمبود اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن بافت های جنین تامین شود. باید اطمینان یافت که هواکش های تهویه درون دستگاه جریان مناسبی از هوا را در اطراف و روی تخم ها ایجاد می کنند.

این امر نه تنها به تبادل مناسب گرما کمک می کند بلکه ضروری است تا از رسیدن اکسیژن به تخم ها و انتقال دی اکسیدکربن اطمینان یابیم. گردش ضعیف هوا درون دستگاه می تواند منجر به تلفات در اثر کمبود اکسیژن و فشار گرمایی ناشی از بالا بودن دما شود. بیشتر نگرانی ها در مورد دستگاه جوجه کشی ناشی از میزان دی اکسیدکربن درون دستگاه ها است مقدار بیشتر از ۰/۵ درصد دی اکسیدکربن در دستگاه، بسیار بالا است .

هوای خارج شده از دستگاه جوجه کشی و هچر باید مستقیماً از طریق هواکشی کوچک از اتاق خارج شود لذا نباید اجازه داده شود که دوباره داخل هوای اتاق شود و در نتیجه در دستگاه، گردش کند. این کار باعث میشود که از پایین آمدن میزان اکسیژن و بالارفتن دیاکسیدکربن جلوگیری شود. علاوه بر آن باید دریچه خروجی جهت تنظیم فشار هوا هم وجود داشته باشد تا هوای اضافی را بدون آن که با فشار از دستگاه بیرون بیاورد از اتاق خارج کند.

افزایش دیاکسیدکربن در دستگاه جوجه کشی و هچر شترمرغ

اغلب نگرانی افزایش دیاکسیدکربن اهمیت بیشتری مییابد و دیاکسید کربن و اکسیژن پایین به عنوان مشکل اصلی شناخته می شود. دلیل این که چرا دیاکسیدکربن این قدر مورد بحث قرار میگیرد این است که نسبتاً می توان به راحتی و با هزینه کم و با استفاده از روش شیمیایی یا الکتریکی آن را اندازهگیری کرد.

از طرف دیگر ابزار پیچیده و گران قیمتی برای اندازه گیری میزان اکسیژن موجود در هوا لازم است. عامل اصلی مرگ جنین در دستگاه جوجه کشی و هچرها، کمبود اکسیژن است نه افزایش دیاکسیدکربن، اگر دربارهٔ میزان گازهای تنفسی نگرانی دارید بهترین راه برای اطمینان از تهویه دستگاه این است که میزان ورود و خروج هوا به دستگاه را اندازه گیری کنیم تا اطمینان یابیم که به تعداد تخم های درون دستگاه هوای تازه به انلازه کافی وارد دستگاه شود.

تخم های شترمرغ که در سبد فلزی قرار گرفته اند و اتاقک هوایی آنها به سمت بالا قرار گرفته است. تعداد دفعات چرخش دستی از یک بار، دو بار یا تا هفت بار در روز، گزارش شده است. در حالی که هیچ بررسی در مورد تعداد دفعات مناسب پیشنهادی برای چرخش با دست انجام نگرفته است.

توصیه می شود که اگر امکان دارد تخم ها ساعت به ساعت طی روز چرخانده شوند. اگر این امکان وجود ندارد مشکل زیادی به وجود نمی آید زیرا به دلایلی که هنوز ناشناخته است به نظر می رسد جنین نسبت به دفعات کم چرخش مقاوم است. البته در صورتی که تخم آزادانه روی سطح افقی گذاشته شده باشد و با زاویه ۱۸۰ چرخانده شود.

جوجه کشی مصنوعی و چرخاندن اتوماتیکت در دستگاه جوجه کشی و هچر شترمرغ

چرخاندن به طور اتوماتیک مزایای به خصوصی دارد. دیگر احتیاجی نیست که تخم ها در ساعات مشخص با دست (که می تواند باعث انتقال آلودگی میکروبی شود)

جابهجا شوند و به متصدی جوجه کشی فرصت می دهد که زمان خود را صرف کنترل کاهش وزن و رشد جنینی تخم توسط نور بینی کرده و همچنین کارهای دیگری را در مزرعه یا دفتر انجام دهد.

سیستم های اتوماتیک در بیشتر دستگاه های جوجه کشی استاندارد هستند و تخم ها در سبدهای آهنی یا پلاستیکی نگهداری می شوند و به وسیله بازویی آهنی که با محرکی الکتریکی یا بادی عمل می کند، چرخانده می شوند. تخم ها به صورت عمودی از محور طول قرار می گیرند و اتاقک هواییشان به سمت بالا قرار دارد .

در دستگاه های جوجه کشی دیگر که ظرفیت کمتری دارند، تخم ها روی غلط کهایی پلاستیکی قرار می گیرند که برای چرخش تخم ها میچرخند. در این دستگاه ها تخم ها به صورت افقی نگهداری می شوند و شبیه به همان حالتی که گردش تخم در آشیانه اتفاق میافتد است. اما مشخص نیست که آیا این روش چرخاندن نسبت به روش های دیگری که در آن وضعیت تخم ثابت است، مزیتی داشته باشد.

مدارک خیلی محدودی وجود دارد که نشان می دهد تخم های امو در صورتی که افقی قرار بگیرند و چرخانده شوند، هچ بیشتری دارند اما تحقیقات جامع تری باید انجام شود تا این نتایج عملی آزموده شوند.

معمولا زاویه چرخش بین ۹۰-۷۴ (یعنی ۴۵-۳۷+) است و حرکت در حول محور طولی از یک سمت به سمت دیگر صورت می گیرد. این روش چرخش در دستگاه های جوجه کشی استاندارد برای تخم های طیور نیز استفاده می شود.

---