درمان نوک زدن به پر در پرندگان

درمان نوک زدن به پر در پرندگان

درمان نوک زدن به پر در پرندگان

زمینه ای نیازمند مقیدسازی موقت هستند، استفاده از گردنبند مقیدسازی به تنهایی راه درمان نوک زنی به پر نیست و سبب استرس زیاد در پرنده می شود. اگر گردنبند برای مقیدسازی پرنده ضروری است، پرنده ۴۸۲۴ ساعت بستری گردد و در صورت نیاز مراقبت های حمایتی لازم انجام شود.

با الصاق گردنبند بعضی از پرنده ها کسل شده و از خوردن و آشامیدن خودداری می کنند. پرنده در محلی قرار داده شود که احتمال گیر کردن گردنبند به اشیاء و اجسام نباشد. در صورت گیر کردن گردنبند الیزابت پرنده ها دچار آسیب جدی یا خفگی خواهند شد. در صورت امکان از گردنبندهای تجاری مخصوص استفاده کنید.

اگر پرهای جدید توسط پرنده آراسته و تیمار نشوند، این پرها به صورت طبیعی از غلاف کراتینی خود خارج نمی شوند. استفاده طولانی مدت از گردنبند مانع از خودآرایی و خود تیماری پرنده میشود. برای جلوگیری از پرخواری و نوک زنی از اسپرهای موضعی،

داروهای دست ساز و آزاد استفاده نکنید (مثلاً محلول های دارای طعم تلخ). پرندگان نسبت به پرهایشان بسیار حساس و وسواسی هستند و استفاده از این مواد و ترکیبات نوک زنی را بدتر می کند. نکتهٔ کلیدی قبل از تشخیص نوک زنی روانی به پر سعی کنید احتمال هر گونه بیماری زمینهای که عامل نوک زنی است، حذف نمائید.

نوک زنی به پر گاهی اوقات می تواند تنها و مهمترین علامت یک بیماری جدی باشد. برای حذف احتمال بیماری های سیستمیک، ارزیابی های تشخیصی کامل از جمله آزمایش شمارش سلول های خونی، آنالیز بیوشیمیایی پلاسما، آزمایش مدفوع برای پیدا کردن انگل و میکروفلور، رادیوگرافی از کل بدن، بررسی بیماری های عفونی، بیوپسی پوست و لاپاروسکوپی اکتشافی ممکن است همگی لازم باشند.

علت های رفتاری یا روانی درمان نوک زدن

طوطی سانان بسیار باهوش و گروه دوست بوده و حیوانات اجتماعی هستند. بر خلاف سگ و گربه، امکان اصلاح نژاد آنها از نظر رفتارهای اهلی در طول چند قرن وجود نداشته است. در عوضی، اکثر طوطیهای پرورشی امروزی چند نسل با اجداد وحشی خود فاصله دارند.

در بند شدن و نگهداری پرنده در قفس امکان فعالیت بدنی، پرواز آزادانه، تحریکات ذهنی، یا رفتارهای پیچیده اجتماعی را که در حیات وحشی از خود بروز میدادند، از پرنده می گیرد. خودآرایی و تیمار متقابل با پرنده ای دیگر فعالیتهای روانی مهمی هستند و به طور طبیعی وقت زیادی از روز صرف این کارها می شود.

بیش از حد بروز یافتن این فعالیت ها که تا پرخواری و پوست خواری پیشرفت کند، شایعترین و نگران کننده ترین انحراف رفتاری در طوطیسانان قفسی می باشد. خودخواری اغلب با دیگر رفتارهای یکنواخت مثل حرکت دادن مکرر بدن یا وسایل بازی یا جیغ زدن همراه می باشد.

 

علت های این انحراف رفتار گاهی اوقات با داشتن تاریخچه دقیق روشن می شود، مثلاً فقدان تحریکات ذهنی یا اجتماعی، تغییر الگوهای روزمرهٔ با زندگی در خانه، یا دیگر وقایع استرسی زا. با این حال، حتی پرندگانی که تحت مراقبت کامل هستند، پرندگانی که در محیطهای دارای عوامل تحریکی هستند و پرندگانی که به عنوان عضوی از خانواده رفتار می شوند،

ممکن است نوک زنی به پر و خودخواری از خود بروز دهند. در این موارد، علت اغلب گمراه کننده است. به صاحب پرنده توصیه کنید این وضعیت میتواند یک اختلال بسیار نا امید کننده باشد و در بعضی موارد با وجود درمان رفتار بهبود پیدا نمی کند.

سبب شناسی و درمان نوک زدن

عوامل مؤثر مطرح شده عبارتند از خستگی، محرومیت، فشار عصبی، اضطراب، جدا شدن از اجتماع، اضطراب ناشی از جدا ماندن، بیش از حد بودن جمعیت، تغییرات محیطی، عدم وجود تحریکات و شرایط نگهداری نامناسب. در طبیعت پرندگان بخش زیادی از وقت خود را صرف جستجوی غذا می کنند.

در وضعیت اسارت و گرفتاری در قفسی غذا به صورت آماده در اختیار پرنده قرار داده می شود و مانع میگردد پرنده این فعالیت ذهنی خود را به کار بگیرد. گله های وحشی بر اساس جریان ها و روالهای روزمره ساختار بندی شدهاند. نوک زنی به پر می تواند در اثر این جریانات روزمره در محیط پیرامونی پرنده یا در اثر اختلال در انجام این روال های عادی اتفاق بیافتد.

پرندگان موجودات اجتماعی و گلهای هستند و اکثر آنها توانایی تحمل جدا شدن از گروه و تنها ماندن برای مدت طولانی را ندارند. بعضی از پرنده ها حتی در صورت تنها ماندن هنگام شب ممکن است نوک زنی به پر را بروز دهند. رفتارهای جستجوگری و توجهی می توانند در نوک زنی به پر دخیل باشند.

صاحبان اغلب سعی میکنند، پرنده را سرزنش کنند یا حواس آن را پرت کنند و به طور غیر عمد سبب رفتار توجهی در پرنده می شوند. محرومیت از فعالیت های تولید مثلی می تواند سبب نوک زنی به پر شود. پرنده های واقع شده در این شرایط اغلب علائم جنسی مثل خودارضایی و برگرداندن مواد غذایی را از خود بروز می دهند.

نگهداری تعداد زیادی پرنده در یک جای کوچک موجب ازدیاد جمعیت و استرس می شود. با شروع نوک زنی به پر، همانند اختلالات و ناراحتیهای جبری و عقده ای در انسانها پرنده ها یک حالت چرخه نادرست رفتاری پیدا می کنند. ناراحتیهای عصبی شیمیایی یا عوامل ارثی نیز می توانند در نوک زنی به پر نقش داشته باشند.

در بعضی گونه ها مثل طوطی کاکل سفید، طوطی خاکستری آفریقایی، طوطی اکلکتوس و کونوره ممکن است پیش زمینهٔ بیشتری به نوک زنی به پر وجود داشته باشد. بعضی از پرندگان به درمان های انجام شده با داروهای روانی خورب پاسخ می دهند.

---

خودخوری در پرندگان
رنگ بندی پرها پرندگان خانگی

---