درمان خودخوری در پرندگان

درمان خودخوری در پرندگان

درمان خودخوری در پرندگان

پرندگانی که تا حد کندن پوست و بافت های زیری خودخوری دارند، باید تا زمان بر طرف شدن مشکل مقید شوند. استفاده از گردنبند به تنهایی علت نوک زنی به پر را برطرف نمی کند و سبب استرسی زیاد می شود. از اسپرهای موضعی، داروهای دستساز خانگی یا آزاد (مثل محلول های تلخ) برای جلوگیری از رفتار نوک زنی به پر استفاده نشود.

پرندگان نسبت به پرهای خود بسیار حساس و وسواسی هستند و این راه حل ها معمولاً موجب بدتر شدن وضعیت می شود. برای جلوگیری از نوک زدن از روش تراشیدن منقار استفاده نشود.

پرندگان روغن مالی شده

در اکثر موارد، صاحب پرنده برای جلوگیری از نوک زنی و درمان مشکل پوستی روی بدن پرنده روغن می مالد و یا گاهاً پرنده به طور تصادفی روغنی می شود. مهمترین عواقب این حالت افت دما بدن است.

روغن ها در پدیدهٔ عایق سازی و خاصیت ضد آبی پرها، تداخل ایجاد می کنند. خوردن روغن ممکن است سبب ورم معده یا زخم معده شود. روغن های خام ممکن است موجب مسمومیت شوند. در صورت مالیده شدن چیزی به پر، پرنده به شدت شروع به خودآرایی و تیمار کردن می کند.

 

 

برای جلوگیری از جذب بیشتر روغن در صورت خورده شدن، از ذغال فعال شده استفاده گردد. پرنده را با مایع ظرفشویی شستشو دهید. پرنده را به خوبی خشک کرده و در جای گرم نگه دارید. در صورت نیاز مراقبت های حمایتی انجام سورد.

تله های چسبی

گاهی اوقات پرندگان در تله های چسبی موش ها به دام میافتند. به صاحب دام توصیه شود پرنده را از چسبب جدا نکند و همانگونه به مطب منتقل کند. سعی کنید به صورت دستی قسمت های کوچک را از تله جدا کنید، اگر این امکان وجود نداشت، پاک کننده های اتومبیل برای تسهیل جدا کردن استفاده کنید. بعد از جدا کردن پرنده را با آب گرم بشویید و بقایای چسب را جدا کنید. در صورت نیاز مراقبت حمایتی انجام شود.

بیماری های تنفسی پرندگان

در پرندگان اختلالات مربوط به دستگاه تنفس فراوان است . وضعیت آناتومیک و فیزیولوژیک منحصر به فرد دستگاه تنفس در پرندگان، تشخیص و درمان بیماری های موبوط به این اندام را برای دامپزشکان دشوار نموده است. در این قسمت از کتاب حاضر به طور عمده به بررسی آناتومی، فیزیولوژی و مدیریت درمان بیماری های دستگاه تنفسی طوطی سانان پرداخته شده است. علائم بالینی بیماری های دستگاه تنفسی به میزان زیادی بر اساس محل آناتومیکی به هم شبیه اند.

آناتومی و فیزیولوژی : دستگاه تنفسی فوقانی

دستگاه تنفسی فوقانی با سوراخ های بینی که معمولاً بر روی یک برآمدگی گوشتی واقع هستند شروع می شود. محلی استقرار این سوراخ ها سطح بالایی قاعدهٔ منقار پرنده است و سیره خوانده می شود. بسته به گونه ممکن است سره پوشیده از پر باشد.

سوراخ های بینی از سطح بالایی سره به داخل حفرهٔ بینی باز میشوند. در طوطی های آمازون ” در دهانهٔ ورودی حفرهٔ بینی یک سرپوش ” وجود دارد، که احتمالاً این ساختار نقش تصفیهٔ ذرات گرد و غبار را بر عهده دارد .

حفرهٔ بینی به وسیلهٔ یک دیواره به دو نیم تقسیم می شود و از سه بوقک کاملاً مجزا و پر عروق (قدامی، میانی و خلفی) تشکیل شده است. در اکثر طوطی سانان بوقک میانی از دو بخش دیگر بزرگتر است. حفرهٔ بینی از طریق شکاف شوانا به سطح پشتی حفرهٔ دهان باز می شود.

این شکاف به صورت طبیعی توسط یک اپیتلیوم تنفسی پوشیده شده است و از لبه های شوانا پرزهای مشخص و باریکی به داخل شکاف امتداد مییابد.

---

درمان نوک زدن به پر در پرندگان
خودخوری در پرندگان

---