تخم شترمرغ

تخم شترمرغ و خواص آن

صنعت شترمرغ نیز مانند دیگر دام های صنعتی باید راه های افزایش تولید و مدیریت مطلوب هزینه در آمد را جهت رسیدن به حداکثر سود اقتصادی پیدا کند.

برای مثال در صنعت گاو به یک مدیریت صحیح هزینه در آمد با تغییر دادن فصل زايش جهت دسترسی به علوفه (در این مورد ۳۰ روز علوفه قابل چراکردن دام ها) به طور معنی داری سرداوری را افزایش می دهد.

تنها تغییر دادن فصل زایش گاوها می تواند ۳۰ تا ۴۰ درصد گنجایش استفاده از چراگاه را به ازاء واحد دام های چراکننده افزایش دهد.

در گذشته پرندگان با ارزش با مدیریت ضعیف هدر رفته و استفاده بهینه از آنها نمی شد ولی اینک با یک مدیریت قوی می توان از تمامی پتانسیل های این پرندگان بهره گرفت، قیمت پرندگان با توسعه صنعت کشتار شتر مرغ کاهش می یابد ولی اگر صنایع جانبی مورد نیاز جهت فرآوری محصولات مشتق شده از شتر مرغ مانند چرم، پر، روغن و ژلاتین توسعه یابد می توان سود آوری رو به رشدی را تجربه نمود.

به هرحال هرگاه که قیمت محصولات ثابت شود، مدیریت خوب نقشی بزرگ در عملکرد و تولید صنعت شترمرغ ایفا خواهد کرد.

تولید تخم شترمرغ اهمیتی دائمی در افزایش سودآوری صنعت شتر مرغ دارد. در این خصوص برنامه خودتان را به طور معمول بر روی شتر مرغ های مولد با تولید ۴۰ تخم در سال پایه گذاری کنید و تنها اگر پنج جفت پرنده مولد داشته باشید، با افزایش ۱۰ عدد تخم به ازاء هر شتر مرغ ماده شما ۵۰ عدد تخم بیشتر به دست خواهید آورد.

هرگز برنامه درآمدی خودتان را بر اساس باروری تمام تخم ها یا زنده مانی ۱۰۰٪ جوجه ها طراحی نکنید. در صدی از تخم های نابارور، درصدی از مرگ و میرهای جنینی و عدم تفریخ و درصدی از مرگ و میر جوجه ها را در نظر بگیرید.

با پیشرفت تحقيقات میزان زنده مانی جوجه ها نیز ارتقاء خواهد یافت ولی اکنون باید واقع بین بود. به یاد داشته باشید که در سال اول تولید، میزان تولید کم خواهد بود. همچنین به یاد داشته باشید شتر مرغی که به طور مرتب سالی ۸۰ عدد تخم تولید می کند قدرت تفریخ و درصد زنده مانی جوجه هایش پایین است و لذا اقتصادی نمی باشد.

همینطور توجه کنید که هزینه تغذیه ای شتر مرغی که ۴۰ عدد تخم تولید می کند با شتر مرغی که ۲۵ عدد تخم تولید می کند یکسان است. لذا باید تمامی جوانب را در یک برنامه تولید موفق در نظر گرفت.

ترکیب های جفت یا سه تایی شترمرغ های مولد

در صورت استفاده از ترکیب سه تایی (دو قطعه شترمرغ ماده و یک نر) هزینه تغذیه (با تغذیه یک قطعه شترمرغ نر) و همینطور هزینه حصارکشی لازم کاهش یافته و صرفه جویی معقولی به دست خواهد آمد. با کاهش هزینه های داخلی و افزایش تولید سود خالص بیشتر خواهد شد.

هزینه خرید انکوباتور و یا هچری اضافی را می توان با کاهش هزینه آغل ها، حصارکشی و محوطه سازی جبران نمود. سرمایه گذاری را در کل باید در طول یک دوره هفت ساله در نظر گرفته و مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

هزینه های جاری (تغذیه و کارگری و…) ثابت بوده و یا رشد ملایمی را خواهد داشت. با استفاده از نرم افزارهای صفحه گسترده (با هزینه های واقعی و تخمین فروش محافظه کارانه ) می توانید هزینه – درآمد خود را با محاسبات درست و واقعی در طول این دوره هفت ساله محاسبه کنید.

عوامل زیادی در یک برنامه مدیریتی خوب باید مورد توجه قرار گیرند. با در اختیار داشتن یادداشت های مربوط به رکوردهای ثبت شده ، تاریخچه گله و نتایج تجزیه و تحلیل های انجام شده می توانید پتانسیل واقعی مزرعه و گله خودتان را به دست آورید. اگر هدف شما رسیدن به حداکثر سود باشد که قاعدتا چنین است، تغذیه و نگهداری پرندگانی که زود به تخم نمی آیند (زود تولید تخم را شروع نمی کنند) مقرون به صرفه نیست.

جهت درک مطلب دانستن این نکته ضروری است که شترمرغ ها به علت آغاز فصل تولید مثلی شروع به تولید نمی کنند بلکه به این دلیل تخمگذاری می کنند که آنها به بلوغ جنسی رسیده اند.

این مشکلی است که در خصوص جوجه شترمرغ هایی که در اواخر فصل تولید مثلی تفریخ می شوند ایجاد می شود. برای مثال شترمرغ ها معمولا در سه سالگی شروع به تولید مثل می کنند.

پرنده ای که در بهار سال ۱۹۹۱ از تخم در آمده است بایستی در بهار سال ۱۹۹۴ آماده تولید مثل باشد. اما جوجه های تفریخ شده در اواخر فصل تولید مثلی (اوایل پائیز) یک سال را از دست خواهند داد و تا آغاز فصل تولید مثلی سال ۱۹۹۵ تولیدشان به تأخیر خواهد افتاد.

---