بیماری های طوطی خانگی

بیماری های طوطی خانگی

بیماری های طوطی خانگی

سبب شناسی

فاکتورهای مستعد کنندهٔ مختلفی سبب وقوع این بیماری می گردد. استرس که ممکن است در هنگام حمل و نقل، قرنطینه یا جابه جایی به یک محیط ناآشنا ایجاد شود. همچنین استرسی ممکن است در اثر یک بیماری طولانی مدت مثل آلودگی با کلامیدیا یا یک تروما یا استنشاق دود سیگار به وجود بیاید.

سوء تغذیه یا کمبود ویتامین، به ویژه کمبود ویتامین A که اغلب در پرندگانی که صرفاً با دانه تغذیه میشوند، دیده می شود. استفاده طولانی مدت از آنتیبیوتیک یا کورتیکواستروئید ممکن است ضعف ایمنی زمینه ای به وجود بیاورد. برای مثال درمان پرندهٔ مبتلا به کلامیدیوزیس با تتراسایکلین و ضعف ایمنی ناشی از این دارو و نیز ناتوانی ایجاد شده در پرنده میتواند شرایط بروز آسپرژیلوزیس را به وجود بیاورد.

نکتهٔ کلیدی زمانی به آسپرژیلوزیس مشکوک شوید که با مصرف آنتی بیوتیک علائم بالینی برطرف نشده یا بدتر شود. فاکتورهای محیطی از جمله تهویهٔ نامناسب توأم با رطوبت بستر (به ویژه بستر از جنس چوب ذرت) و بستر آلوده به مدفوع سبب تشکیل اسپور بیشتر می شود. بهداشت نامناسب مانند زمانی که لانه ها و محل خوابیدن روی تخم تمیز نمی شود، پرنده را مستعد بیماری می کند.

علائم بالینی

در شکل حاد، علائم شامل بی اشتهایی، اختلال تنفسی، سیانوزه شدن مخاطات است. گاهی بدون بروز علائم بالینی، مرگ اتفاق می افتد. شکل مزمن بیماری به صورت تدریجی و پنهانی پیشرفت می کند و در مراحل آخر خود را نشان می دهد. علائم به محل عفونت بستگی دارد.

دستگاه تنفسی

علائم وابسته به محل درگیری است. علائم تنفسی فقط زمانی روی می دهد که ضایعات منجر به انسداد و درگیری مجاری هوایی شود، مثلاً تشکیل گرانولومای آسپرژیلوس در ناحیهٔ سیرینکس، ضخیم شدن کیسه های هوایی و تشکیل اکسودا در کیسه های هوایی. در مجاری تنفسی بالایی تغییر صدا، عدم تمایل به حرف زدن، شنیده شدن صدای کلیک هنگام تنفس به ویژه در صورت درگیری مجاری هوایی اصلی (سیرینکس) از علائم بالینی مشهود هستند.

اختلال تنفسی شدید و خطرناک هنگامی اتفاق میافتد که ضایعات بزرگ باشند و نای یا سیرینکس را مسدود نمایند. در پرندگان مبتلا به سینوزیت یا رینیت آسپرژیلوسی ترشحات موکوئیدی تا موکوسی – چرکی مشاهده می شود. در حالات پیشرفته، اروزیون بوقک های بینی و بدشکل شدن حفرات بینی دیده می شود.

نکتهٔ کلیدی در صورت بیان صاحب پرنده مبنی بر وجود التهاب حلق، باید به آسپرژیلوس شک کرد. در صورت التهاب خفیف تا متوسط کیسه های هوایی در مجاری تنفسی پایینی معمولاً کیسه های هوایی قادر به عملکرد طبیعی خود هستند (یعنی باز و بسته شدن کیسه های هوایی برای حرکت هوا در ریه ها به صورت طبیعی انجام می شود). در این پرنده ها، به خصوص آنهایی که تحرک چندانی ندارند، علائم تنفسی قابل مشاهده خفیف بوده یا اصلاً وجود ندارد.

اختلال در تنفس و عدم تحمل فعالیت بدنی در پرنده هایی که مبتلا به پنومونی وسیع یا درگیری کیسه های هوایی اند، دیده می شود. کیسههای هوایی ممکن است ضخیم شده یا با اکسودای پنیری پر شوند که مانع از جابهجا شدن هوا می گردد. احتمالا علائم تنفسی در پرندگانی که توانایی پرواز دارند، زودتر بروز مییابد، چون که نیاز به اکسیژن در این پرنده ها نکتهٔ کلیدی در درگیری مجاری تنفسی پایینی اغلب تا زمانی که بیماری پیشرفت نکرده باشد، علائم تنفسی ظاهر نمی شوند. متداولترین علائم قابل مشاهده در پرندگان مبتلا به آسپرژیلوزیس مجاری تنفسی پایینی، غیراختصاصی اند، مانند کاهش وزن، افسردگی، و نامناسب بودن وضعیت پرها.

کلیه و کبد

اسهال، بی اشتهایی و تکرر ادرار ممکن است جزء علائم بالینی ظاهر شده باشند. دفع ارواتهای سبز رنگ در ادرار (بیلی وردینوری) و بزرگ شدن کبد گاهی دیده می شود.
عدم تعادل، فلجی و کجی گردن حاکی از درگیری سیستم اعصاب مرکزی هستند. وارد آمدن فشار به عصب سیاتیک توسط یک ضایعهٔ گرانولوماتوزی منجر به فلجی یک طرفه خواهد شد. علائم غیر اختصاصی، شایع ترین علائم مشاهده شده هستند. کاهش وزن، تحلیل عضلات، د پرسیون، بی – حالی، وضعیت نامناسب پرها اغلب تنها علائم قابل مشاهده هستند.

تشخیص تاریخچه

تاریخچهٔ بیمار در شناخت عامل محیطی اصلی یا تضعیف کنندهٔ ایمنی کمک می کند. معاینهٔ قیر یکی معاینهٔ دهان و سوراخهای بینی جهت دیدن موکوس، اکسودا یا بدشکل شدن سوراخهای بینی انجام شود. برای کشت قارچ از نای یا قیف نمونه گیری انجام شود. عضلات ناحیهٔ سینه ملامسه شود و به منظور مشخص کردن.

---

تزریق داروی عضلانی به طوطی
خواص داروی تخم مرغ

---