بیماری آنفولانزا در پرندگان خانگی

بیماری آنفولانزا در پرندگان خانگی

بیماری آنفولانزا

این بیماری در اکثر گونه ها اتفاق می افتد ولی بیشتر در طوطی های آمریکایی دیده می شود. این بیماری با کمبود ویتامین A و وجود محرک های محیطی مرتبط است ولی به صورت اولیه نیز پرندگان را مبتلا میکند.

علائم بیماری آنفولانزا

شایع ترین علائم بالینی شامل تورم نامتقارن صورت، احساس ناراحتی در ناحیه صورت و عطسه است.

تشخیص بیماری آنفولانزا

از ترشحات داخل سینوس برای انجام سلول شناسی و کشت و تست حساسیت آنتیبیوتیکی نمونه برداری انجام می شود. در پرندگان مستعد به پسیتاکوزیس (عفونت با کلامیدیوفیلا پسیتاسی) تست های مربوطه باید انجام گردد.

در حالات شدید و راجعه از سر تصویر برداری انجام شود تا از نظر وجود توده های گرانولوماتوزی یا پنیری مورد بررسی قرار گیرند. رادیوگرافی در تشخیص تودهها و ضایعات کوچک دقت کمتری دارد ولی نسبت به سیتی اسکن و ام آر آی بیشتر در دسترس است.

درمان بیماری آنفولانزا

بعضی از موارد پاسخ مطلوبی نبست به درمان ضد میکروبی بر اساس کشت و تست حساسیت، بخور و اصلاح عوامل غذایی و محیطی نشان می دهند. بخور با محلول سالین معمولاً مؤثر است.

داروهای رایج مورد استفاده برای بخور عبارتند از استیل سیستئین برای مرطوب سازی مجاری تنفسی (به میزان ۲۰۰ میلی گرم در ۹ میلی لیتر آب استریل)، انروفلوکساسین برای سینوزیت های ناشی از باکتریهای گرم منفی (به میزان ۱۰ میلی گرم در هر لیتر آب استریل).

 

 

جنتامایسین برای سینوزیتهای ناشی از باکتری های گرم منفی (به میزان ۵۰ میلیگرم در هر ۱۰ میلی لیتر سالین استریل) و کلوتریمازول برای سینوزیت های قارچی (به میزان ۱۰ میلی گرم در هر میلی لیتر از پلی اتیلن گلیکول). بخور بهتر است به وسیله دستگاه مخصوصی و درون قفس بدون درز انجام شود.

بسیاری از پرندگان مبتلا به سینوزیت به طور کامل به درمانهای ضد میکروبی و اصلاح روش نگهداری پاسخ نمی دهند. در موارد راجعه، باید به توده های پنیری یا گرانولوماتوزی مشکوک شد که ممکن است نیازمند جراحی باشند.

پیش آگهی

پیش آگهی در موارد پیشرفته یا راجعه با احتیاط است پسيتاکوزيس.

پسیتاکوزیس

یک بیماری مشترک بین پرندگان خانگی و انسان است و عامل آن ارگانیسمی به نام کلامیدیوفیلا است. در انسان، سبب بی قراری عمومی و علائمی مشابه با آنفولانزا می شود. علاوه بر علائم تنفسی، معمولاً آسیب کبدی نیز وجود دارد. به نظر می رسد پستیا کوزیس بیشترین شیوع را در طوطی های کوچک مثل طوطی خاکستری استرالیا و با جریگار دارد.

علائم بالینی بیماری آنفولانزا

علائم بالینی مربوط به سیستم تنفسی شامل عطسه، ترشحات از چشم و بینی، احساس ناراحتی در ناحیه صورت و پرخونی غشاهای مخاطی است. سایر علائم عبارتند از کسالت، بیلی وردینوری (دفع اورات های سبز رنگ در ادرار) و بی اشتهایی.

تشخیص بیماری آنفولانزا

تاریخچه تماس با پرندگان دیگر (مثلاً در پانسیون های نگهداری حیوانات، فروشگاه های پرندگان و مراسم های نمایشی پرندگان) باید به طور کامل اخذ گردد. برای بررسی لکوسیتوز از نوع افزایش مونوسیت ها، افزایش آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز و یا اسیدهای صفراوی، یا افزایش گلبولین های خون، آزمایش های شمارش سلول های خونی، پروفایل بیوشیمیایی و الکتروفورز پروتئینهای پلاسما باید انجام شود.

با سو آب از ناحیه کلوآک و شوانا نمونه گیری شود و روی این نمونه آزمایش واکنش زنجیره پلیمراز انجام شود. در طوطی های بزرگتر، آزمایشهای تیتر آنتی بادی، ثبوت مکمل، یا پادتن ایمونوفلورسنت نیز می توانند در تشخیص کمک کننده باشند.

درمان تا زمان آغاز درمان پرندگان مبتلا از بقیه جدا گردند. تحقیقات نشان داده اند که یک هفته بعد از درمان با تتراسایکلین ها، త్ర عامل از پرندگان مبتلا متوقف می شود. حداقل به مدت ۴۵ روز باید داروی داکسیسایکلین تجویز شود.

با توجه به شرایط می توان دارو را به صورت خوراکی، عضلانی، همراه آب، یا همراه غذا تجویز نمود. در اکثر طوطی ها دز خوراکی داکسی سایکلین mg/kg ۲۵-۵۰ هر ۲۴ ساعت است. پسیتاکوزیس یک بیماری قابل گزارش است و باید در موارد مشکوک یا تأیید شده با سازمان دامپزشکی منطقه در میان گذاشته شود.

---

علائم بیماری تنفسی در پرندگان
درمان خودخوری در پرندگان

---