بیماری آبله مرغی در پرندگان

بیماری آبله مرغی در پرندگان

بیماری آبله

ویروس آبله پرندگان

آبله مرغی (پرندگان) می تواند سبب جراحات در پوست نواحی بدون پر گردد، که این جراحات می توانند به شکل اولسراتیو یا به صورت کبره، دلمه، یا پرولیفراتیو تظاهر یابند. علائم عمومی یا تنفسی معمولاً از لحاظ بالینی اهمیت بیشتری نسبت به جراحات پوستی دارند. توضیح دقیق تشخیص و مدیریت ویروس آبله پرندگان در فصل بیماری های عفونی بیان شده است.

پاپیلوماویروسی

دستگاه جوجه کشی آرکام
دستگاه جوجه کشی آرکام ۲۴ تایی

جراحات زگیل مانند در نواحی بدون پر پوست گاهاً گزارش شده است. از نظر بافت شناسی این جراحات شبیه جراحات پاپیلوما ویروسی در دیگر گونه ها است. با این وجود، به ندرت اثبات گشته است که پاپیلوما ویروس علت اصلی باشد، دیگر ویروس ها مثل هرپس ویروسها نیز میتوانند جراحات و زخم های مشابهی بوجود بیاورند.

تشخیص بر اساس بافت شناسی و در صورت امکان شناسایی ویروس میباشد. جراحات خوش خیم هستند ولی ممکن است در نواحی بدون پر بزرگتر شده و گسترش پیدا کنند. در صورت وجود امکان برشی و برداشت به شیوه جراحی توصیه شده است.

بیماریهای باکتریایی

عفونت های باکتریایی اولیه در پوست رایج نیست. اکثر عفونت ها به طور ثانویه بعد از تروما از جمله خودخواری یا دیگر بیماری ها بوجود می آیند. شیوع اندک عارضهٔ پیودرم اولیه به نظر به دلیل بالا بودن دمای بدن پرنده و وجود لیپیدهای منشاء گرفته از کراتینوسیتها می باشد که از رشد باکتری ممانعت می گنند.

میفوليکوليت باکتريايی

فولکولیت باکتریایی اولیه در پرندگان خانگی رایج نیست. فولکولیت ثانویه در اثر ترومای وارده به فولیکول ناشی از نوک زدن پرها بیشتر شایع است. پاتوژنهای باکتریایی گزارش شده عبارتند از گونه های استافیلو کو کٹ و آئروموناس.

علائم بالینی

اریتم و تورم پیرامون فولیکول پرها از جمله علائم بالینی هستند. فولیکولیت اگر به طور ثانویه به دلیل نوک زدن به پرها باشد، ممکن است پرریزی و گاهاً بدشکلی پرها مشاهده گردد. در صورت وقوع
عفونت شدید و عمومی ، جراحات پیشرفت کرده و تبدیل به اروزیون همراه با تشکیل دلمه می گردند.

بیماری آبله مرغی در پرندگان
بیماری آبله مرغی در پرندگان

خارش گاهاً به حدی است که سبب خودخواری می گردد. فولکولیت باکتریایی یکی از علل نادر نوک زدن به پرها است ولی در صورت وجود خارش می تواند نوک زدن را تشدید نماید. نکتهٔ کلیدی فولکولیت معمولاً سبب نوک زدن به پر نمی شود و بلکه خود به ندرت در اثر نوک زدن به پر و متعاقب آن بوجود می آید.

تشخیص

پوست زیر پرها از نظر وجود هر گونه جراحت و آسیب بررسی شود. یک یا چند نمونهٔ پوستی کوچک که فولیکول مبتلا را نیز در بر بگیرد، برداشته شود. هنگام اخذ نمونه فراموش نشود که پوست و زیرجلد پرندگان بسیار نازک تر از پستانداران است. نمونه های پیوپسی برای انجام آزمایشات بافت شناسی و کشت و تست حساسیت ارسال گردد.

در بعضی موارد، با آسپیراسیون تودهٔ متورم در پیرامون فولیکول نمونههای لازم برای کشت قابل اخذ است. اگر پولپ پر عفونی شده باشد، کندن همان پر و ارسال پولپ برای آزمایش سلول شناسی و کشت گاهی اوقات عامل مسبب را مشخص می نمایند.

درمان

درمان ضد میکروبی بر اساس نتایج کشت و تست حساسیت تجویز می شود. علت زمینه ای در پرندگان مبتلا به فولیکولیت ثانویه باید بر طرف شود. نکتهٔ کلیدی از پمادهای موضعی حاوی آنتیبیوتیک به ویژه ترکیبات حاوی کورتیکواستروئیدها، در پرندگان استفاده نشود.

هنگامی که پرنده با منقار خود را تیمار کند پایه روغنی این محصولات روی پرها پخش می شود و در عملکرد طبیعی پرها اختلال ایجاد میکند. پرندگان ممکن است نسبت به اثرات تضعیف کنندگی کوتیکواستروئیدها بر روی سیستم ایمنی حتی هنگامی که به صورت موضعی استفاده می شوند بسیار حساسی باشند.

درمانيت اولسرانيو مزمن

این سندرم با ایجاد اولسر، پرخونی، ریزش پرها و خودخواری در ناحیه ای از درم مشخص میگردد. این آسیب ها میتوانند به تنهایی یا همراه با بیماریهای دیگر دیده شوند. علت نامعلوم است ولی گفته شده است در اثر ژیاردیازیس در طوطی کوچک استرالیا، یک نوع ویروس ناشناخته در مرغ عشق و کمبود ویتامین E در گونه های دیگر بوجود آمده است. عوامل محیطی، رفتاری و هورمونی نیز می توانند نقش داشته باشند.


جراحت پوستی پرندگان زینتی
سلامت پوست و پر پرندگان زینتی


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس با کارشناسان فروش کارخانه
مقایسه محصولات
لیست مقایسه محصولات شما خالی می باشد!